Zo, dat is ook weer gebeurd, de schoorsteenveger (ramoneur) is langs geweest. In Frankrijk (en waarschijnlijk ook in Nederland) is het voor de verzekering noodzakelijk dat je de schoorsteen minstens een keer per jaar laat vegen. Dan krijg je een voddig papiertje van de schoorsteenveger en ben je voor het jaar verzekerd. Twee jaar geleden had ik de kachel al aangedaan voordat de ramoneur geweest was en dat hebben we geweten! Tap-tap op de voordeur: buurjongen voor de deur. "Dag mevrouw, goedenavond. Neemt u me niet kwalijk dat ik u stoor, maar ik keek net toevallig omhoog en toen zag ik dat er vlammen uit de schoorsteen komen...". Vlammen! Paniek! Pompiers bellen! Wat is ook alweer het nummer? Paniek - paniek - enz.
Enfin, 2 uur later vertrokken de altijd toch weer zo aardige pompiers met een paar flessen wijn naar de kazerne, brand gedoofd, wij bekomen van de schrik achter een wijntje. De volgende dag meteen de ramoneur gebeld, die toevallig ook de loodgieter van mijn broer is. Die beste man is praktisch een lid van onze familie, sinds mijn schoonzus nietsvermoedend een bak water leegde in de gootsteen terwijl de loodgieter-in-zijn-magere-uurtjes-schoorsteenveger eronder hing met zijn hoofd om te kijken wat het probleem was met de zojuist door hem losgekoppelde afvoerpijp. In ieder geval niet verstopt dus...
Vanochtend kwam hij om de schoorsteen te vegen en sloeg na het zware werk een kopje koffie niet af. Ik heb nog geprobeerd hem uit te horen over waar dit jaar de beste champignons staan in de bergen, maar dat is (alweer) niet gelukt. Maar ja, dat schijnen ze zelfs niet aan hun familie te vertellen, die Fransen...
Zou je, ter verdediging van mijn vrouw, bij dit verhaal voortaan willen vermelden dat de beste man 'pas grave, pas grave' zei.
BeantwoordenVerwijderenOK, hij zei p-p-pas g-g-grave, p-p-pas d-d-du t-t-tout g-g-grave. Dat stel het gesprekje over champignons ook even in een ander daglicht, nietwaar?
BeantwoordenVerwijderen