Kerstkaarten

Erik zit beneden de kerstkaarten te snijden. En omdat ik ze niet recht afgedrukt heb, gaat dat enigszins gepaard met gemompel, gekreun en gesteun. Toch weer mijn fout, denk ik...

Raar idee eigenlijk, die kerstkaarten. Wij sturen ze nog steeds ouderwets per snakemail, al dat ge-SMS en mail vind ik niet leuk. Niet persoonlijk of zoiets. Zou ik oud worden? Als je vindt dat je omgeving te nieuwerwets bezig is, gaat dat vaak over je eigen ouderwetsigheid, toch?

Enfin, kerstkaarten dus. Lekker burgerlijk, met de hondjes in de sneeuw, want dat is inmiddels traditie hier in Ortaffa.

Ondertussen is het nog steeds stervenskoud, dus de kerststemming, dat komt wel goed!

Koulijden...

Het is koud in Ortaffa. Kouder dan in Nederland, want wij rekenen er niet op dat het hier zo koud kan worden. De huizen hier in het Zuiden zijn er niet op gebouwd, centrale verwarming heeft niet iedereen (wij niet bijvoorbeeld). Dus hebben wij het koud. De bij de Hema gekochte elektrische onderdeken draait op volle toeren, sokken aan in bed en zo het is allemaal net uit te houden.

En dan te bedenken dat we hier naartoe verhuisd zijn voor de warmte. Met name Erik werd in Nederland letterlijk depressief van al het koude en grijze weer. Toch is hij hier niet depri van de kou, integendeel. Ik geloof juist dat hij het wel gezellig vindt! Van de week was hij een paar Fransen het fenomeen "gevoelstemperatuur" aan het uitleggen. Dat schijnt iets typisch Nederlands te zijn (wist ik niet). Ik daarentegen heb het helemaal gehad met koude voeten, lopende neus en de ene verkoudheid na de andere. Ik probeer het 's avonds enigszins op te lossen met warme toetjes uit de oven (Brusselse appelen etc), maar dat heeft weer andere nadelen.

Gelukkig vieren we Kerst in Nederland. Centrale verwarming, ook in de slaapkamer! Heerlijk!
Holland, here we come!